Kerst 2019 is bijna daar. Mijn dochter heeft thuis vol verwondering verteld over het kerstverhaal, wat ze gehoord heeft op school. De inleving: als ze vertelt dat Maria op de ezel met een baby in haar buik op reis moest, maakt veel indruk. De spanning is voor haar voelbaar.

Eigenlijk zijn we als mens altijd op reis. Want niets is blijvend, we zijn altijd onderweg. De kerst maakt dat ik me hier bewust van ben. Mijn gedachten gaan van herinneringen, naar dankbaarheid en van doelen bijstellen, naar het bewust in het moment aanwezig zijn.

Als ik deze hersenspinsels los laat op mijn werk is mijn eerste herinnering dat ik eigenlijk altijd heb geprobeerd mezelf met de kerstdagen vrijaf te roosteren. Hihi. Waar menigeen op afgeeft, omarm ik: (verplicht) familie samenzijn! Daarentegen heb ik al heel wat jaren rond de feestdagen dienst gehad en herinner ik me vooral de extreme dichte mist van een paar jaar geleden, die mij toen de nodige spanning gaven. Voor niks overigens, want de meeste feestdagen zijn rustig verlopen.

Gevoelsmatig nodigt kerst uit om geboren te worden. De donkere dagen, sfeer en lichtjes van de kerstboom, de houtkachel lekker warm aan en dan thuis een kindje geboren zien worden in alle rust en warmte die je iedere moeder wilt wensen. Deze gedachten doen mij denken aan het kerstverhaal. Waar het kindeke Jezus geboren werd in de herberg. Waar deze bovengenoemde omstandigheden niet aan de orde waren. Toch baarde zij haar kindje, zonder enige vorm van de luxe. Ik vind het fijn om rond de feestdagen ook stil te staan bij de mensen die wel wat meer warmte en sfeer kunnen gebruiken. Die mensen die juist de warmte van de kachel missen of een extra knuffel kunnen gebruiken.

Terug naar kerst 2019, waar alle aanstaande ouders hun huizen warm en gezellig hebben gemaakt. Ook in de ziekenhuizen proberen ze de boel op te tuigen. De intieme sfeer op de verloskamers is rond deze dagen voelbaar, omdat al het personeel extra zijn best doet om er ‘iets’ bijzonders van te maken.

Dankbaar ben ik voor het ‘meereizen’ van de ouders, van het ongeboren kind en het nieuwgeboren leven. Al die verschillende mensen, gezinnen en verhalen. Het is zo fantastisch om aanwezig te zijn bij de dingen die er echt toe doen. Het leven, vreugde, verwondering, de eerste huil en het contact tussen moeder en kind. Op die momenten kan ik nergens anders zijn dan in het moment.  En in het moment zelf, denk en voel ik ook alleen wat dan is….

Bij het nalezen van deze blog, weet ik ook ineens mijn doel bij te stellen. In plaats van Merry Christmas wens ik iedereen Happy Always en Merry Everything. Want laten we in deze reis die het leven heet, al het moois van kerst meenemen naar altijd!

Lieve groet,

Anna-Rixt Albertsma, verloskundige